Με τα λόγια των ποιητών ~ Ανδρέας Καρακόκκινος

Τυλιγμένη στη βυσσινή σου σάρπα

ταξιδεύεις στην πλώρη της ποίησης

με κόκκινους στίχους στα μάγουλα

και βλέμμα καρφωμένο στις λέξεις.

Οι αναγνώσεις απαλό κυμάτισμα φωνών

σε ταξιδεύουν με τα λόγια των ποιητών

και στη γαλήνη της βραδιάς αντιφεγγίζει

ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη σου.

(συλλογή υπό έκδοση)

Ἕνας μικρότερος κόσμος - Νικηφόρος Βρεττάκος

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω

μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος

τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω

τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς

ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες

ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὅπλα

ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο

τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι

ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα

σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.

Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς

πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν

δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.

Ἄς... ~ Μελισσάνθη

 

Σὲ τοῦτο τὸ μεταξύ,

ἂς παίζουμε μὲ τὶς λέξεις,

ἂς παίζουμε τῆς ὁμιλίας τὸ θεῖο παιγνίδι

ἀνύποπτοι ποιητὲς

ποὺ κλέψανε τὸ μυστικὸ

νὰ βλέπουνε καὶ ν᾿ ἀκοῦνε,

ν᾿ ἀγγίζουνε καὶ νὰ γνωρίζουνε τὰ πράγματα,

τὴν εἰκόνα τοῦ Κόσμου ξαναπλάθοντας

μ᾿ ἀστραφτερὲς λέξεις ἂς παίζουμε

καθὼς παιδιὰ μ᾿ ἀθώα χοχλάδια

ποῦ ξεβράστηκαν στ᾿ ἀκροθαλάσσι

μόλις ἀγγίζοντας τὴ μυστικὴ φωτιὰ

μόλις μαντεύοντας

τὸν κρύφιο κεραυνό,

μὲ χῶμα ἂς σκεπάζουμε καὶ στάχτη

τὴ φλόγα ποὺ οἱ θνητοὶ ν᾿ ἀγγίσουν δὲν τολμοῦν

δέσμιοι στὸ θάνατο

ἂς ξανοίγουμε τὶς χάρτινες βαρκοῦλες μας

μὲς στὸν ἀστραποβόλο ὠκεανό...

Impression, Sunrise (French: Impression, soleil levant) by Claude Monet 

Ὁ ἀγρός τῶν λέξεων ~ Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ᾿ ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι· συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ».