Ο ΧΡΟΝΟΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΠΕΤΑΙ
ξεκινά εκεί που συγγενεύεις με τη σιωπή
και φτάνει ως το πιο συχνό σου ρίγος
εξάλλου η αγωνία
είναι μονάχα
μια ταριχευμένη σύγκρουση
- καθόλου δεν ματώνει
είναι πολλοί αέρηδες
ανάμεσα στις μνήμες
- στην προκειμένη περίπτωση
με σφυριά
γκριμάτσες
αινίγματα
καμιά θρησκεία
δεν άντεξε το τράνταγμα
- σε κάθε θαύμα
να σου και λεπίδες
όσοι τις χαιδεψαν
μαζί τις τροχισαν
κι είναι όλοι τους εξαφανισμένοι
ζουν μεσα στα μάτια σου
~ ~ ~
ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΙΛΙΓΓΟΣ - ΚΕΝΟ
ώσπου έφτιαξα
(έχω κρύψει στα τεφτέρια μου το θράσος)
με παντελή έλλειψη οξυγόνου
το ερημοκτόνο
για τις κραυγές που ψάχνουν
διαρκώς
πατρίδα
το διάβα μου τώρα
- που οι απουσιολόγοι περιμένουν τη σοδειά -
αφάνταστα χορευτικό
με τους βοριάδες
~ ~ ~
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ
Στον Μηνά Βλάχο
όπως το φως πολεμάει το σκοτάδι
(θα ήταν μια αρχή
αλλά ξεκινάω βρώμικα -
η απάτη χωράει και
σε λίγα τετραγωνικά αληθείας)
ας πούμε
όπως αγωνίζονται εκείνα τα παραμύθια
που αγαπάνε τις γκριμάτσες
να μη φορέσουν ζώνη ασφαλείας
ή
τα λάθη των μαθητών να
χλευάζουν το κόκκινο του δασκάλου
θα μπορούσα να πω
και όπως το τσεκούρι
να πετάξει από πάνω του
το μέταλλο του φόνου
αλλά αγωνίζομαι
να μην προδώσω
αυτό το ποίημα -
(ακόμα και λιπόθυμο
ουδέποτε λυγίζει)
~ ~ ~
ΑΡΥΘΜΗΣΙΜΟ
Το ποίημα δεν είν’ η ευθεία που κοιτάς
ο βιογράφος της ζωούλας σου –
είναι τα πρέκια και των δύο
ένα ζάρι
φτιαγμένο από το κλείσιμο του ματιού στη Νέκυια
γι’ αυτό ζαλίζει τα αριθμοκάγκελα
γι’ αυτό η αλλεργία στους σεμνολόγους
(και τα διαλεκτικά γρανάζια τους)
- κοίτα το πώς ξεφεύγει από τα παρακρατικά
ελληνικά:
με δίχως υπάλληλο φως
με δίφραγκα όνειρα στην τσέπη
ψωνίζοντας αλήθειες από το θανατάδικο
της γειτονιάς
μπορείς να γράψεις με μια σου μόνο
φλέβα;
(αυτή του ρίγους λέω)
~~~
τα ποιήματα είναι από τη συλλογή "Συντηρητής ουράνιων
τόξων" εκδόσεις Στίξις 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου