Υπήρξες ποτέ; ~ Λίνα Βαταντζή

 

Στο κέντρο ενός ξέφωτου

πώς μοιάζουν τα δέντρα που σε τριγυρίζουν;

Οι σκιές πονούν, το φως πονά

περνά ο χρόνος,

κελάηδημα καρδερίνας

σε κήπους πρώιμης άνοιξης -

κι εμείς αναζητούμε

συνεχώς

το κελάρυσμα του ποταμιού,

μα δεν προλαβαίνουμε το νερό

εμπειρία δίχως βάπτιση σε όσα ποθούμε

και μας αξίζει μια τρυφερότητα αμοιβαία -

πλατιά αντίληψη και μάχη τελετουργική

η ζωή,

βότσαλο στο ρέμα αγωνίζεται

να παραμείνει

μάρτυρας

μιας ομορφιάς που μας κυκλώνει

αλλά μας στεφανώνει

με κρίνους και αγκάθια -

και πώς να υπάρχουμε

χωρίς να θυσιαστούμε;

@Erina Espiritu