Στο κέντρο ενός ξέφωτου
πώς μοιάζουν τα δέντρα που σε τριγυρίζουν;
Οι σκιές πονούν, το φως πονά
περνά ο χρόνος,
κελάηδημα καρδερίνας
σε κήπους πρώιμης άνοιξης -
κι εμείς αναζητούμε
συνεχώς
το κελάρυσμα του ποταμιού,
μα δεν προλαβαίνουμε το νερό
εμπειρία δίχως βάπτιση σε όσα ποθούμε
και μας αξίζει μια τρυφερότητα αμοιβαία -
πλατιά αντίληψη και μάχη τελετουργική
η ζωή,
βότσαλο στο ρέμα αγωνίζεται
να παραμείνει
μάρτυρας
μιας ομορφιάς που μας κυκλώνει
αλλά μας στεφανώνει
με κρίνους και αγκάθια -
και πώς να υπάρχουμε
χωρίς να θυσιαστούμε;
 |
| @Erina Espiritu |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου