[Τα φάσματα ή Η χαρά στον άλλο δρόμο (1958)] Τί ωραία που μαραθήκαν τα λουλούδια τί τέλεια που μαραθήκαν και αυτός ο τρελός να τρέχει στους δρόμους με μια φοβισμένη καρδιά χελιδονιού χειμώνιασε και φύγανε τα χελιδόνια γέμισαν οι δρόμοι λάκκους με νερό δυο μαύρα σύννεφα στον ουρανό κοιτάζονται στα μάτια αγριεμένα αύριο θα βγει στους δρόμους και η βροχή απελπισμένη μοιράζοντας τις ομπρέλες της τα κάστανα θα τη ζηλέψουν και θα γεμίσουν μικρές κίτρινες ζαρωματιές θα βγουν κι οι άλλοι έμποροι αυτός που πουλάει τ’ αρχαία κρεβάτια αυτός που πουλάει τις ζεστές ζεστές προβιές αυτός που πουλάει το καυτό σαλέπι κι αυτός που πουλάει θήκες από κρύο χιόνι για τις φτωχές καρδιές René Zuber April Weather, 1930s
Αυτοί που δεν έχουν φωνή Δεν θα τους δούμε στα σπαρακτικά επετειακά ντοκιμαντέρ. Δεν θα ακούσουμε τις συγκινητικές ιστορίες των συγγενών και των φίλων τους διότι αυτοί δεν μιλούν αγγλικά. Δεν θα χτίσουν μνημεία για το χαμό τους κι ούτε θα υπάρχει κάποια ημερομηνία για να θυμόμαστε τον θάνατό τους, διότι αυτοί συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά. Θα δούμε μόνο μια φευγαλέα εικόνα τους στα δελτία ειδήσεων των οκτώ και, ίσως, τη φωτογραφία τους στα περιοδικά της Δύσης να είναι υποψήφια για κάποιο βραβείο. Μονάχα το βλέμμα τους θα μένει καρφωμένο στη μνήμη μας και θα διαπερνά τη συνείδησή μας. Αυτοί, βλέπεις, δεν έχουν φωνή. Οι δραπέτες του Σαββατοκύριακου Στη μνήμη του J.-L. Godard «ΟΥΡΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΔΟΥΣ» Οι μικροαστοί αναζητούν το ύστατο καταφύγιο στις πατρογονικές εστίες και στις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που δεν υπήρξε ποτέ! «ΒΑΡΥΣ Ο ΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ» Μηχανοκίνητα όνειρα αγορασμένα με δανεικά μετατρέπονται σε φέρε...
