Μαργαρίτα Γριμάνη

Ποίηση είναι ένα αηδόνι που τραγουδά , σου ψιθυρίζει λόγια στο αυτί, λέξεις στο μυαλό , κι εσύ πασχίζεις να τις βάλεις σε μια σειρά που να βγαίνει νόημα....

Η φτώχεια

Της κάμερας το φως το λιγοστό

τους ίσκιους που κινούνται στον ασβέστη

το κλάμα του μωρού του πεινασμένου

κι αυτό το καρβέλι το ψωμί

το αραδιασμένο στο ξύλο πάνω

που έχει ποτίσει από τον ιδρώτα του μόχθου , μη τα περιφρονάς.

Πικρή είναι η φτώχεια μα πιότερο καλή

από τα πλούτη εκείνα που τον άνθρωπο σαπίζουν.

@Erina Espiritu