σκόρπιες σκέψεις, αναγνώσεις, ιδέες, αφορισμοί, ανησυχίες... Ποίηση
Σε θέση βρίσκομαι,αναμφίβολα,εξόχως δυσχερή.Μα,δεν θα μ΄ εμποδίσεινα απολαύσω τη στιγμή,που,έστω κι έτσι,επιτέλους,πετάω,είπε, στα νύχια του αετούπιασμένηη χελώνα.
Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω Που δεν θα ’φτάνε μια ολόκληρη νύχτα Και ξέρω πως αύριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου