Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2025

Σαν ευχή για μια γυναίκα [04/02] ~ Κατερίνα Ατσόγλου





Όσο κι αν μας τρομάζει τούτο το ταξίδι
πίσω από τον τοίχο έχει μια θάλασσα
ένα λιβάδι και παγωτά
έχει ένα ροζ ποδήλατο, ένα για την καθεμιά μας
έχει όνειρα «ξανά» από την αρχή
ένα πικάπ να παίζει τα τραγούδια που αγαπήσαμε
και λαστιχάκια, για να ξαναφορέσω στα μαλλιά σου.


Όσο κι αν μας τρομάζει τούτο το ταξίδι, είμαστε μαζί.


Το βάρος της μοναξιάς, εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα 2024






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θάλασσα είναι ~ Νίκος Μυλόπουλος

  Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω Που δεν θα ’φτάνε μια ολόκληρη νύχτα Και ξέρω πως αύριο...