( και για όλες τις ποιήτριες)
βλέπει τον άγγελο να περνάει σιμά της αγρυπνώντας πάνω απ΄ την κοιμισμένη πόλη
εγκαταλείπει τότε αθόρυβα το κάθισμά της σχεδόν γυμνή βγαίνει από το δωμάτιο καθώς η καρδιά την σπρώχνει έξω ρίχνοντας μόνο ένα ελαφρό μάλλινο σάλι στους ώμους και με ένα σκίρτημα γλιστράει πάνω από τους δρόμους ,τους κήπους ,τις γειτονιές σα να κολυμπάει στον αέρα με διάφανες μεταξωτές κλωστές
χαμογελάει στο μικρό φεγγάρι που κοιτά απορημένο
μελετάει τους χαραγμένους στ΄ άστρα χάρτες σιωπηλή
μια γάτα που ξαπλώνει εκεί κοντά κάνει τη νύχτα ατάραχη
μια μουσική ξεχύνεται με νότες που σκαλώνουν στα συρμάτινα πεντάγραμμα ανάμεσα στις κολόνες
στις πλατείες φυσάει ένα αεράκι που καθαρίζει τον τόπο για την αυριανή
χαιρετάει τις κορφές των δέντρων που υποκλίνονται
ακολουθεί τις τρίλιες ενός πουλιού
χαϊδεύει με το βλέμμα της τα άνθη
που ευγενικά σαλεύουν τα πέταλά τους
λιγνοί θάμνοι ανοίγουν απαλά στο πέρασμά της
στις στέγες των σπιτιών ρίχνει βότανα για τους πονεμένους
για κείνους που αγρυπνάνε από αγωνία ,βάλσαμο
για τους αρρώστους λέξεις ιαματικές
στα χρωματιστά δωμάτια σκορπίζει αστραφτερή σαν την αλήθεια αγάπη για να διώξει τη μυρουδιά του φόβου από το χνώτο των παιδιών
γυρίζοντας στο σπίτι εκείνη θα βρει μια ζωγραφιά στην πόρτα της που άφησαν αντίδωρο
οι φίλοι εν σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου