Μη με ρωτάτε.
Με γδέρνει ο πόνος της
σαν ξεροβόρι.
~~~
" Στάρι "
Σαν γινωμένο στάρι
διανέμομαι μετά το εκκλησίασμα
στο ξωκλήσι των αναφιλητών της.
Αχ , ένα τσούρμο οι εγκόσμιες ανάσες μου.
Και ντύνονται μεμιάς την έφεση
ανήμερου καμαρωτού ουρανού
σε δυο παλάμες γλυκοσκιρτήματα
περιφρονημένης στοργής.
~~~
" Φιλί "
Παίρνω το φιλί της και το ρίχνω
στην τσέπη του παντελονιού μου.
Να ΄χω για χαρτζιλίκι ένα φράγκο ουρανού.
~~~
" Σκαλωσιά "
Σκοτίζονται ετερόκλητα υλικά
ολάνθιστων κακοκαιριών
και σουλατσάρουν στη σκαλωσιά της ζωής μου.
Δεν αφήνουν ούτε λεπτό ν' αναπαυθούν
στα μπουντέλια και στα μαδέρια της
τα απορημένα τραγούδια μου
που βήχουν αίμα πηχτό.
~~~
'' Άλλοτε ''
Άλλοτε διανυκτέρευαν
στο κελί μου στίχοι.
Και έπαιρναν λάδι απ΄ το καντήλι
για να σταυρώσουν τις γονυκλισίες μου.
Μεμιάς που λέτε γλύκαινα
και άστραφτα από νιάτα.
Όμως να που ωρίμασε ο καρπός μου.
Ψήλωσα. Εντάξει ! Μεγάλωσα αρκετά .
Δεν αντέχω πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Σαστισμένος λοιπόν στέλνω ολόκληρες
σελίδες αναφοράς και τους γράφω
για την φλεγμονή και τον πόνο στις αρθρώσεις μου.
Τώρα πια δεν με παίζουν στα δάχτυλά τους.
Δεν με κουβεντιάζουν.
Δεν συμμερίζονται τις σκόλες των πληγών μου.
Δεν με εμπιστεύονται.
Μ΄ αφήνουν να πλήξω.
Ψήλωσα. Εντάξει ! Μεγάλωσα αρκετά .
Τώρα πια αρπάζω κρύωμα
και από τις κλειδαρότρυπες των ματιών μου.
Η εκδρομή της Ναυσικάς. Walker, Ethel, 1920, Λονδίνο, Tate Gallery
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου