Το ημιτελές τους - Τάσος Μάντζιος

 

οι Έρωτες που δεν ευδοκίμησαν,

όσοι δεν αξιώθηκαν

Αγάπες

να γίνουν,

γίνονται άνθρωποι.

Χλωμοί.

Σκιές γίνονται.

Καταδικάζονται 

στην αιώνια δίψα.

Με τα ενδύματα, πορεύονται

της θλίψης.

Οι Έρωτες 

θρηνούν

το ημιτελές τους.

Το παρόν, νηστεύουν.

Τη μέρα λαθροβιούν.

Όμως, 

την νύχτα,

ανοίγουν κρυφά το ψυγείο.

Τσιμπολογάνε

Παρατατικούς και Αορίστους.

Τσιμπολογάνε

ονόματα.

Στιγμές.

Την νύχτα,

κοιτούν με νοσταλγία τον ουρανό.

Νευρικά, καπνίζουν.

Ξαναθυμούνται 

τα ουράνια τόξα τους.

Την εποχή της αμβροσίας

ξαναζούν.

Για λίγο

εξαϋλώνονται.

Κι ύστερα,

πριν το λυκαυγές, 

πριν του αλέκτορος την έγερση,

σαν σφίξει η ψύχρα,

ξαναγυρνάνε.

Συστέλλονται.

Ρίχνουνε βιαστικά στους ώμους τους

ξανά

το σάρκινό τους ένδυμα.

Τον δεινό Ενεστώτα τους.

Τον χλωμό Μέλλοντά τους.

από την ποιητική συλλογή Τα οξέα του ποιήματος, εκδόσεις "ευ"

 

Charles Webster Hawthorne (1872-1930), Οι ερωτευμένοι.