Ποιήματα ~ Λάμπρος Μάλλιος

 

 

ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

 

Γεννήθηκα κοντά στο ποτάμι.

Κάτω απ' τον ίσκιο του πλάτανου,

της μουριάς και της κερασιάς.

 

Τα πρώτα βήματα πάνω στο χώμα

είχαν για στήριγμα το χέρι της μάνας

και το πόδι του πατέρα.

 

Οι πρώτες εικόνες

τα παραμύθια της γιαγιάς δίπλα στο τζάκι κάτω από το αμυδρό φως της λάμπας.

Τα πρώτα γράμματα στο χαρτί απ' το χέρι του παππού.

Τα πρώτα τραγούδια απ' το γραμμόφωνο.

Τα πρώτα παιχνίδια με μπάλα από κουρέλια.

 

Οι πρώτες μου ιστορίες είχαν ακροατές

τα στάχυα του σιταριού και του καλαμποκιού.

Και μεγαλώναμε.

Και μεγαλώσαμε.

Και κατάλαβα

πως το σύμπαν χωράει στην γλώσσα,

στην αγάπη και στον έρωτα.

 

 

 

 

"Οκρίβας", 2020, εκδόσεις "εντύπωσις"

 

 

 

 

 

 

ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ

 

Φυσάει ένα ζεστό αεράκι από τα βάθη του παρελθόντος.

Οι αμαρτίες του καλπάζουν πάνω στον αφρό του κύματος.

Φτάνουν στον διαβρωμένο βράχο

και κρύβονται στη σκιά του.

 

Πόσες καλημέρες προσποιηθήκαμε;

Όσες δεν είπαμε ποτέ.

Πιστεύαμε ότι μας ανήκουν όλοι οι άνεμοι.

Για να σηκωθούν οι χαρταετοί του εγωισμού μας.

Ταπεινή και λυτρωτική η πτώση με τις ενοχικές καλησπέρες.

 

 

 

 

 

13/6/24

 

 

 

 

 

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

 

Στη λίμνη της Αχερουσίας

κωπηλατεί ο γιος

του Ερέβους

και της Νύχτας.

 

Από τα βάθη ο αχός

μεταφέρει το άχος.

Όχι το δικό μου.

Των αλλωνών.

 

Την συμφωνία την κάναμε.

Τα βρήκαμε για τον οβολό

και δώσαμε τα χέρια.

 

 

 

 

 

 

ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 

Θα 'ρθει κάποτε ο καιρός που θα συναντηθείς με τον εαυτό σου.

Θα κοιταχτείτε στα μάτια και θα περπατήσετε μαζί.

Είναι η ώρα της μεγάλης αλήθειας.

Είναι η στιγμή που γονατίζετε

για την πρώτη από κοινού εξομολόγηση.

 

Τώρα το ψέμα απαγορεύεται.

Σ' ακούει ο εαυτός σου

και σε κρίνει.

Για πόσο μπορεί να τον κοροϊδεύεις.

Στις δικαιολογίες και στα άλλοθι θα λαμβάνεις απαντήσεις από σένα.

Τώρα ξέρεις τα πάντα.

 

Και οι αλήθειες για τα ωραία και όμορφα;

Αυτές είναι τα μυστικά που σε συνοδεύουν

σαν δροσερό αεράκι ή σαν ένα κρύο ποτήρι νερού.

 

Αγκαλιά, γυμνοί στο δρόμο σαν νεογέννητα.

Λυτρωτική η συνάντηση.

Έχει τη γαλήνη του ωκεανού της μήτρας.

 

 

 

 

φωτ. Κατερίνα Ατσόγλου