Δέκα λεπτά βυθός - ό,τι απομένει
να τρέφεται η μνήμη -κι ο αφρός
και μία σκέψη που δεν περιμένει,
πίσω της τρέχω, ενώ ο καιρός
δείχνει τα δόντια σιωπηλός -θαύμα!
Η φράση σκάει στην προβλήτα, μια
γυμνή άγνωστη (θεϊκή) σκιά
μου ψιθυρίζει ένα γαλάζιο γράμμα
μα μέχρι να τη φτάσω, θα 'χει φύγει
-παιχνίδια του μυαλού το μεσημέρι-
αφήνω γι' άλλη ώρα το κυνήγι,
πάλι βυθίζομαι -βάρος κανένα:
σε λίγες μέρες θα ζηλεύω εμένα,
το "έχω χρόνο, είναι καλοκαίρι".
Ρεπορτάζ, Εκδόσεις Συρτάρι, 2024
 |
Γιάννης Τσαρούχης - 12 μήνες Σεπτέμβρης [1972] |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου