Κάποτε
ήταν αιχμηρές
έκοβαν κομματάκια την καρδιά
Τώρα πια
ακουμπούν
χωρίς να διχάζουν
Σαν αθέατα χάδια
Όπως και να έχει
μνήμες ήταν
και μνήμες παραμένουν
Θρυαλλίδες
ενός απολιόρκητου βίου
που επιμένει
να παραδίδεται μόνο στη μνήμη τους
ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Γεννήθηκα κοντά στο ποτάμι. Κάτω απ' τον ίσκιο του πλάτανου, της μουριάς και της κερασιάς. Τα πρώτα βήματα πάνω ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου