Κάποτε
ήταν αιχμηρές
έκοβαν κομματάκια την καρδιά
Τώρα πια
ακουμπούν
χωρίς να διχάζουν
Σαν αθέατα χάδια
Όπως και να έχει
μνήμες ήταν
και μνήμες παραμένουν
Θρυαλλίδες
ενός απολιόρκητου βίου
που επιμένει
να παραδίδεται μόνο στη μνήμη τους
Τις λέξεις κουρταλώ και δε μου ανοίγουν γιατί πια δεν τις κατοικούν τα βάσανά μας. Τις εγκατέλειψαν σάμπως να επίκειται σεισμός ή έκρηξη. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου