Κάποτε
ήταν αιχμηρές
έκοβαν κομματάκια την καρδιά
Τώρα πια
ακουμπούν
χωρίς να διχάζουν
Σαν αθέατα χάδια
Όπως και να έχει
μνήμες ήταν
και μνήμες παραμένουν
Θρυαλλίδες
ενός απολιόρκητου βίου
που επιμένει
να παραδίδεται μόνο στη μνήμη τους
Γέμισα τα χρόνια μου καταστροφές και τα σεντόνια μου αλμύρα. Μούσκεψαν τα μαξιλάρια πίκρα και στα όνειρα ζούσα συμφορές. Τεμαχισμένα κορμι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου