« εκτίθεμαι »
Πάει να πει
Βγάζω προς τα έξω
τα μέσα μου.
Γράφω στο χαρτί
κείμενα και έμμετρα,
τάχα αδιάφορα,
Εκεί μέσα , εγώ
Αναρτώ στον τοίχο μου
καθώς σήμερα λέμε
το σχοινί της μπουγάδας
και κρεμάω με μανταλάκια
Επιθυμίες
Όνειρα
Συναισθήματα
Εμμονές
Ενθύμια
Ύστερα κρύβομαι
πίσω από τον τοίχο μου
και κλαίω
για όλα αυτά που έγραψα
για όλα αυτά που έσβησα.
Μετά αποφασίζω
και ξανά
ΕΚΤΙΘΕΜΑΙ !
« μικρός Νοτιάς »
Σαλιώνω των δακτύλων το δείκτη
Να δω σήμερα από πού φυσάει
Αυτός ο άνεμος
Μικρός νοτιάς
Της φιλύρας τα κέρινα κίτρινα φύλλα
Του γενέθλιου αστερισμού να τρεμοπαίζει
Σαν τα τσίνορά σου που μαρτυρούν
Ότι όπου να ´ναι θα ξυπνήσεις
Καφέ θα ετοιμάσεις
Θα ανοίξεις τον υπολογιστή
Να διαβάσεις το μήνυμα
Που σου έστειλα
Μα ακόμα δεν έγραψα
Πατάς το πλήκτρο πάλι και πάλι
Να κατεβάσεις το μήνυμα
Που δεν θάρθει
Απρόσεχτα σκουντάς το φλυτζάνι
Μαυρίζει η οθόνη
« Το αντικλείδι »
Αν τύχει κι έλθεις τις ώρες που λείπω
Να προσέξεις εκεί στον τοίχο
Υπάρχει ένα τούβλο χωρίς αρμό
Μετακινούμενο συναίσθημα
Το τραβάς εύκολα
Θα δεις το αντικλείδι εκεί κρυμμένο
Το παίρνεις κι όλες τις πόρτες ανοίγεις
Αλλά φεύγοντας
Μια κι εγώ θα λείπω
Πετάς το κλειδί στη λίμνη, ή
Το αφήνεις στον άνεμο, ή
Το παίρνεις ενθύμιο
Μόνο βάλε πάλι το τούβλο
-ακριβώς στη θέση του-
Για την ομοιομορφία του τοίχου
« παυσίπονα »
Στα στεγανά της ψυχής βόλεψα μυστικά και λάθη
Φίλοι μου και παιδιά μου είναι που ονόματα έχουν
Συγχωρημένα και ασυγχώρετα όλα τα αγαπώ
Αίμα από το αίμα μου και Σάρξ εκ της σαρκός μου
Από ένα παράθυρο θολά πολυκαιρισμένο τα κοιτώ
Ήσυχα είναι και βολεμένα και υπάκουα
Που και που στέλνω τη νοσοκόμα συνείδηση
Εμπύρετες καταστάσεις να θεραπεύσει
Άλλοτε μια παραμάνα με μοιρολόγια να τα νανουρίζει
Να μην ξυπνήσουν και πεινάνε απαρηγόρητα
Κάπου κάπου τα επιθυμώ κι ανοίγω μια πόρτα αϋπνίας
Όπως μια μάνα αγκαλιά που αφήνει το παιδί της
σε ξένα χέρια να πάει στη δουλειά
Σκύβω και τα φιλώ κι αυτά δυνατά γραπώνονται
με τα άυλα χέρια τους
Τώρα πια που λιγοστεύουν οι δυνάμεις να τα απωθώ
Όταν με πνίγουν φιλιά βεντούζες που πονούν
σταλάζω στη μνήμη παυσίπονα και ηρεμιστικά
της επιστήμης που υπηρέτησα.
« σενάρια συνωμοσίας »
Γλυστρούν ανά τους αιώνες
Οι εποχές των ανθρώπων
Αλλάζοντας συνήθειες και τρόπους
Αλλά και νόηση και συναισθήματα
Μεταλλαγμένος σε κάθε καινούργια εποχή
Πορεύεται ο άνθρωπος
Προβληματισμένος πως να κρατήσει
Ακέραιη την ενσυναίσθησή του
Πως να δαμάσει τη φύση που τον εκδικείται
Με τα ακραία καιρικά φαινόμενα
Ή να σταθεί απέναντι σε όποιο του λάθος
Αρμέγει εμπειρίες και δημιουργεί
Θέλγεται από τη σημερινή
Και την εξελιγμένη του μέλλοντος
Τεχνητή νοημοσύνη και υπερνοημοσύνη
Αναγέννηση ονομάζουν οι κρατούντες
Την 5 G εποχή
Η ζωή με νέες προδιαγραφές
Πληροφόρησης και παραπληροφόρησης
Πλέον συχνότερα και ταχύτερα
Οι συντεταγμένες της ύπαρξης μεταβάλλονται
Διαμορφώνοντας τον μετά-άνθρωπο
Αλλάζοντας φιδοπουκάμισο ο άνθρωπος
Εγκαταλείπει μέρος του γενετικού του υλικού
Γλυστρά έρποντας στην κάθε επόμενη εποχή
Με μειωμένη την ενσυναίσθηση γιατί
Ένα μέρος της μένει πίσω στο τσόφλι του
Κολυμπάμε σε λογιών λογιών κύματα
Ποικίλων συχνοτήτων
Σε ατέρμονες φρακταλικούς αστερισμούς
Απλωσιές σε καινούριους κόσμους
Μετρημένους με έτη φωτός
Αστρικές πύλες χωρίς διόδια και διαβατήρια
Η γη ανήσυχα κοιμάται και παραληρεί
Μια καινούρια Οδύσσεια μήπως;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου