Θυμάμαι. Θέλω και θυμάμαι
H ανάμνηση, με την ανατροφή,
αέρινη λεπτή γίνεται ηδονή·
βασανισμένη, γοητεύει τα δάκρυά της
με χαμογέλια· είναι
κι αισθάνεται τον εαυτό της ηδονή
αέρινη λεπτή, ανάλαφρη...
(από το Σαν Πνοή του Aέρα, Eρμής 1999)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θάλασσα είναι ~ Νίκος Μυλόπουλος
Ώρες ώρες οι τοίχοι ξεχνώντας την καταγωγή τους Όμως θα ’θελα τόσα πολλά να σου πω Που δεν θα ’φτάνε μια ολόκληρη νύχτα Και ξέρω πως αύριο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου