Θυμάμαι. Θέλω και θυμάμαι
H ανάμνηση, με την ανατροφή,
αέρινη λεπτή γίνεται ηδονή·
βασανισμένη, γοητεύει τα δάκρυά της
με χαμογέλια· είναι
κι αισθάνεται τον εαυτό της ηδονή
αέρινη λεπτή, ανάλαφρη...
(από το Σαν Πνοή του Aέρα, Eρμής 1999)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Γιώργος Δρίτσας ~ Ποιήματα [Το ματωμένο όνειρο ~ Εκδόσεις Οδός Πανός]
Κατά τύχη -ξυράφι στην καρδιά β΄ Μετεωρίτες έπεφταν πάνω στον μικροσκοπικό θόλο. Οι γυάλινοι ουρανοί κύκλωναν με βουλιμία το κάτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου