Θυμάμαι. Θέλω και θυμάμαι
H ανάμνηση, με την ανατροφή,
αέρινη λεπτή γίνεται ηδονή·
βασανισμένη, γοητεύει τα δάκρυά της
με χαμογέλια· είναι
κι αισθάνεται τον εαυτό της ηδονή
αέρινη λεπτή, ανάλαφρη...
(από το Σαν Πνοή του Aέρα, Eρμής 1999)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οι φάροι ~ Κατερίνα Ατσόγλου
Γέμισα τα χρόνια μου καταστροφές και τα σεντόνια μου αλμύρα. Μούσκεψαν τα μαξιλάρια πίκρα και στα όνειρα ζούσα συμφορές. Τεμαχισμένα κορμι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου