Τὸ πνεῦμα μου, σὰν οὐρανός, σὰν ὠκεανός, σὰν θάλασσα,
λύνεται ἀπόψε στὸ ἄπειρο χωρὶς νὰ βρίσκει ἀναπαμό.
Τὶς ζῶνες γύρω του ἔσπασε καὶ ἀνατινάζεται θερμὸ
τὸ πνεῦμα μου σὰν οὐρανός, σὰν ὠκεανός, σὰν θάλασσα.
Σὰν γαλαξίας ἀπέραντος τὸ σύμπαν σέρνω στὸ χορό.
Ἥλιο τὸν ἥλιο γκρέμισα, θόλο τὸ θόλο χάλασα,
κι εἶμαι σὰν μίαν ἀπέραντη, πλατιὰ γαλάζια θάλασσα,
ποὺ οἱ στενοὶ πάνω μου οὐρανοὶ δὲ μοῦ σκεπάζουν τὸ νερό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
valley ~ christian schloe
-
Στο κέντρο ενός ξέφωτου πώς μοιάζουν τα δέντρα που σε τριγυρίζουν; Οι σκιές πονούν, το φως πονά περνά ο χρόνος, κελάηδημα καρδερίνας σε κή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου