Μου
φάνηκε ότι είδα ένα δυνατό χέρι να τους κρατάει μαζί δεμένους στο ίδιο
αόρατο νήμα και να τους τραβάει και τους δυο προς την ίδια κατεύθυνση.
Και αναρωτήθηκα: πού θα τους βγάλει άραγε ο δρόμος αυτόν κι αυτήν; Κι
εγώ τι ρόλο παίζω; Το δρόμο που διάλεξε εκείνη για τον εαυτό της, θα τον
έπαιρνε και χωρίς τη βοήθειά μου. Εγώ απλώς καθάρισα λίγο την
αποκρουστική βρομιά για να μη λερωθούν τα μικρά της πόδια. Ο δρόμος της
όμως, ακόμα κι έτσι, είναι δύσκολος. Πρέπει να είναι. Ο κόσμος είναι
σκληρός για αυτούς που αγαπούν. Και στο τέλος καταλήγει πάντα στο
σκοτάδι, και για τους ερωτευμένους και για όλους μας.
[Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ: Δόκτωρ Γκλας. Μτφρ.: Αγγελική Νάτση, εκδ. Printa]
[Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ: Δόκτωρ Γκλας. Μτφρ.: Αγγελική Νάτση, εκδ. Printa]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου