Προοίμιον

Το έργο είναι το πιο διάσημο και μία από τις πολλές προσωπογραφίες-κατατομές γυναικών που έχουν διατηρηθεί καλύτερα , τα οποία έχουν αποδοθεί από τους κριτικούς ποικιλοτρόπως σε έναν από τους δύο αδερφούς Ντελ Πολλαϊόλο: ένα πορτρέτο βρίσκεται στο μουσείο Ουφίτσι της Φλωρεντίας, ένα στο Στάατλιχε Μουζέεν του Βερολίνου, ένα στο  Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης  και ένα τέλος στο Μουσείο Ιζαμπέλα Στιούαρτ Γκάρντνερ της Βοστώνης. Παρόμοιο φυσιογνωμικά έργο είναι και η Προσωπογραφία κοριτσιού (μικρή παιδούλα) του Αντρέα Ντέλλα Ρόμπια [ 5 ] . Παραδοσιακά τέτοιου είδους έργα έχουν αποδοθεί στον Πιέρο, αλλά η πρόσφατη κριτική (δηλαδή ο Άλντο Γκάλι [ 6 ] , 2005, σελ. 35) πρότεινε με επιμονή το όνομα του Αντόνιο. Δεν είναι ξεκάθαρο ποια είναι η γυναίκα που απεικονίζεται στην μιλανέζικη προσωπογραφία: έχουν προταθεί διάφορα ονόματα, ανάμεσα στα οποία εκείνα της συζύγου του τραπεζίτη Τζιοβάνι Ντε Μπάρντι [ 7 ]  (σύμφωνα με την περιγραφή στο πίσω μέρος του πίνακα “ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ Τ...

  Κατερίνα Ατσόγλου: «Δυστυχώς οι άνθρωποι έπαψαν να διαφυλάττουν και να υπερασπίζονται την αλήθεια των λέξεων» https://www.clevernews.gr/katerina-atsogloy-dystychos-oi-anthro/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR24qk-q_X34msiSYMpWWaux6Vx5YFKpDyf_EazRxc6ZraxCN1MmEj5Ic-Q_aem_7wE-Rk3dWJyZ3OdXhChRmQ   https://ekdoseis.vakxikon.gr/.../to-varos-ths-monaxias/

  "Και όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι καν πώς κατάφερες να επιβιώσεις. Δεν θα είσαι καν σίγουρος ότι έχει τελειώσει. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: όταν βγεις από την καταιγίδα δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που μπήκε. Και αυτό είναι το νόημα της καταιγίδας." μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου Art: Jan Mankes (1889-1920) was a Dutch painter. He produced around 200 paintings, 100 drawings and 50 prints before dying of tuberculosis at the age of 30. His restrained, detailed work ranged from self-portraits to landscapes and studies of birds and animals.His work is now exhibited in his native Netherlands in the Museum of Modern Art Arnhem, Museum Belvédère Heerenveen and Museum MORE Gorssel.

        Το Νιλς Λυν, ένα μυθιστόρημα με αυτοβιογραφική χροιά, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που γεννιέται με προδιαθέσεις προς το όνειρο και όχι τη δράση. Αυτό που ονειρεύεται δεν είναι αδύνατο, θα 'πρεπε μονάχα η πραγματικότητα να δεχτεί να μοιάσει με τις εσωτερικές του επιθυμίες. Όμως ο Νιλς Λυν κλείνεται μέσα στο όνειρο. Παρ' όλο που φλεγόταν από την επιθυμία ν' αγαπήσει, δεν γνώρισε παρά μόνο μέτριες ή ημιτελείς περιπέτειες. Φιλόδοξος, πήγαινε από τη μια αποτυχία στην άλλη. Ο Γενς Πήτερ Γιάκομπσεν έγραψε το βιβλίο αυτό για τους άνδρες και τις γυναίκες που του μοιάζουν, σαν ένα φιλικό οδηγό. Είναι η ιστορία ανθρώπων πολύ εξιδανικευμένων για τον κόσμο όπου έζησαν και για τους έρωτες για τους οποίους υπέφεραν, "ψυχές σκοτεινές και βαθιές που το πεπρωμένο έκλεισε μέσα σ' ένα κύκλο μέτριων δυστυχιών", έγραφε ο Έντμοντ Ζαλού στον πρόλογο της γαλλικής έκδοσης. Τοποθετούσε το Νιλς Λυν σ' "ένα απ' αυτά τα βιβλία που αγγίζουν βαθιά τις πιο συναισθηματικ...

        Κατά τύχη -ξυράφι στην καρδιά β΄   Μετεωρίτες έπεφταν  πάνω στον μικροσκοπικό θόλο. Οι γυάλινοι ουρανοί κύκλωναν με βουλιμία το κάτασπρο πρόσωπο.   Το αντίδωρο της αβεβαιότητας κράταγα σφικτά μέσα στις χούφτες μου, καθώς με πλησίασε ξάφνου οι σάρκες μας γίναν ένα.   Μέσα σε μια πόλη που ερήμωνε  για χάρη μας, κάποιος Θεός μάς λυπήθηκε, και η τύχη κύλησε με σκέρτσο το κουβάρι της, κόβοντας το νέο νήμα.     ~       Ο φάρος των δακρύων – ξυράφι στην καρδιά (γ)   Κάποτε φάνταζε σαν μια λιακάδα μετά από νεροποντή, σαν μια άσπρη μέρα μετά από θεομηνία μηνών. Μέχρι που ναυάγησα.    Πλησιάζοντας μισοπεθαμένος στον κοντινό φάρο, βρήκα ένα ψεύτικο πορτατίφ φτιαγμένο από το δέρμα μου.   Όμως δεν ήταν εκεί, δεν ήταν πουθενά   Ίσως ήταν κάποτε εκεί, όταν την πρόσταζε το συναίσθημά της. Αλλά που είναι τώρα; Τελικά δεν ήταν ποτέ εκεί;    δάκρυσα   Το άρρωστο όμως φως συνέχισε να φέρνει...