Σεπτεμβρίου 28 ~ Κυριάκος Δοσαράς

 

Έφτυνες κατάμουτρα το θάνατο τις Κυριακές

εσύ, ο μέγας αναστάσιμος των ποιητών. 

 

Απολέλυσαι τώρα της ασθενείας σου

Χερουβείμ Αρουραίε

και ναι, θα σε διαβάζουμε κάθε που θα μας περιζώνει ανελέητα ο θάνατος. 

 

Καιρός στεφάνων ο μέλλων αιών,

ο νυν, αγώνος, κόπου και πάλης, κατά τον Εφραίμ της Αριζόνα.

 

Φάε, πιες κι εφραίνου λοιπόν,

επάνω στου παραδείσου τον ευάερο εξώστη,

καθώς ιλαρόν γαρ δότην

αγαπά ο Θεός. 

 

Και ησύχαζε

μιας και δεν θα λυπηθούμε

που θα πέσουν τα φύλλα και τούτο το φθινόπωρο

αφού όλοι μας στην Ανάσταση είμαστε χρεωμένοι. 

 

Όπως μας κανοναρχούσες.

 

Μακάριος είσαι ποιητή

κι έχεις κι άλλο στήθος

ν' αποθέσουμε τους στεναγμούς μας. 

 

Πορεύου πια ειρηνικός, εξαγνισμένος, κρυστάλλινος, ουράνιος και θεοφόρος.

 

 

 

 

(Μνήμη Νίκου Καρούζου).

 

 

 

 

Όνειρο δέκατο όγδοο [Όνειρα Καραντίνας] ~ Αγγελική Πεχλιβάνη

 

 

'Ολο το βράδυ ασθμαίνοντας. Με κυνηγούν. Μένω σε σπίτια με

σοφίτες σκοτεινές και κρυφές εξόδους. Είμαι η Άννα Φρανκ, γι-

νομαι ο Γκρέγκορ Σάμσα... Όταν έρχονται, τρέχω να ξεφύγω.

Ξεφεύγω πάντα και πάντα έρχονται. Θα προτιμούσα να με 

βρουν, να τελειώσουν όλα τα σούρτα - φέρτα. Βλέπετε, κάθε φο-

ρά που κρύβομαι είμαι η ίδια, ενώ όταν γλιτώνω είμαι μια άλλη.

Η σωτηρία δεν με αφορά, είναι μιας άλλης. Ενώ είμαι εγώ κάθε

φορά που ο φόβος με  συνθλίβει. Φοβάμαι σε μια γλυκιά αχλή

ονείρου, φοβάμαι πηχτά.

Σαν έντομο που πνίγεται στο μέλι. 

 

9 Απριλίου 2020 

Εκδόσεις Κίχλη

Σεπτέμβρης ~ Ελευθερία Σταυράκη

 

Δέκα λεπτά βυθός - ό,τι απομένει

να τρέφεται η μνήμη -κι ο αφρός

και μία σκέψη που δεν περιμένει,

πίσω της τρέχω, ενώ ο καιρός

 

δείχνει τα δόντια σιωπηλός -θαύμα!

Η φράση σκάει στην προβλήτα, μια 

γυμνή άγνωστη (θεϊκή) σκιά

μου ψιθυρίζει ένα γαλάζιο γράμμα

 

μα μέχρι να τη φτάσω, θα 'χει φύγει

-παιχνίδια του μυαλού το μεσημέρι-

αφήνω γι' άλλη ώρα το κυνήγι,

 

πάλι βυθίζομαι -βάρος κανένα:

σε λίγες μέρες θα ζηλεύω εμένα,

το "έχω χρόνο, είναι καλοκαίρι". 

 

 

 

Ρεπορτάζ, Εκδόσεις Συρτάρι, 2024

 Γιάννης Τσαρούχης - 12 μήνες Σεπτέμβρης [1972]

Σιωπηλά αλλά λαλίστατα ~ Ειρήνη Βεργοπούλου

Οι άρτοι μετά τη λειτουργία στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, το πρωί της 27ης Ιουλίου, στη Σαλαμίνα όπου ήμουν φιλοξενούμενη.

Σπασμένα κομμάτια, μαλακά θραύσματα από διαφορετικής υφής και ύφους καρβέλια, απιθωμένα έτσι ώστε να παρθούν, δοκιμαστούν, και επίσης μεταφερθούν ως δώρο και χειρονομία συμπάθειας σε αγαπητά και οικεία σπίτια.

Ας είναι μαλακός και απαλός ο υπόλοιπος Αύγουστος, ας μοιραστούν με φιλότητα οι ημέρες του ωσάν φέτες ευλογημένου από την καρδιά ψωμιού: αρκετή σκληρότητα έχει η πετρωμένη ψίχα του κόσμου μας, ας έχουμε τρυφεράδα όπου και όπως μπορούμε.

φωτ. Ειρήνη Βεργοπούλου