Lacrimae Rerum ~ Αγγελική Γιαννέλου

 

 

LACRIMAE RERUM.

motto:

Ασκητής χρόνια,

στη φωνή μου μονάζω'

πόνων ποιμένας

 ~~~

 

Ενάτη Ώρα

Στης καρδιάς τα πεδία

συσσεισμός τρόμος

 

Φρέαρ ορύσσω,

ν' αναβλύσουν πυρφόροι

τής Γενιάς θρύλοι

 

Στην Ύβρι πάνω,

πεπραγμένων δεσμώτης,

προσδοκώ Δίκην

 

 

~~~ 

 

 

Απελπισμένοι

οι πιστοί μας οι όρκοι

παραδοθήκαν  

Οι πολεμίστρες, 

πια, αφύλαχτες μείναν

Ρήμαξ ' η χώρα

Στ' αποκαΐδια

μαυροπούλια και γύπες 

γελώντας κρώζουν

~~~

 

 

Θρυματίστηκαν 

-σκουριασμένοι καθρέφτες-

οι προσδοκίες

 

Αχλύς γινήκαν

ματωμένης ελπίδας

άγουρα χρόνια

 

Ο θερισμός μας,

τόσων χρόνων αγρυπνίας,

πέτρινα στάχυα

 

 

~~~ 

Μέ κατατρύχουν

τού Ταρτάρου τα ρίγη

Άταφοι σκούζουν

 

Μ' έχουν οργώσει

τών αιμάτων τα μύρα

Ανθίζω μνήμες

 

Μ' ένα τραγούδι

θα λαλήσω τον πόνο,

σα νυχτοπούλι

 

 

~~~ 

Αγκαλιά ~ Κατερίνα Ατσόγλου

 

Alfred William Rich (British, 1856-1921)

Όταν με κρατάς

αγκαλιά

όλα τα κομμάτια μου

μπαίνουν στη θέση τους

όλα τα κομμάτια μου

βρίσκουν το ταίρι τους

και γίνομαι ολόκληρη

ένας δρόμος για να περπατήσεις

όταν όλοι και όλα θα σε προδώσουν.

Ένα παράθυρο να δεις την ανατολή

όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν.

Ένα νησί στον παράδεισο

όταν όλοι θα σ’ έχουν εγκαταλείψει στην άβυσσο.

Κατερίνα Ατσόγλου, Το βάρος της μοναξιάς, εκδόσεις Βακχικόν, Αθήνα 2024