Με Κυκλώνει Απόψε ~ Ιωάννου Γιώργος

 

Έξω αιώνια βρέχει, έξω ερημιά.

Θαρρώ πως χάθηκα για πάντα.

Mε ζώνει πάλι ο φόβος, με κυκλώνει.

Πύρινη γλώσσα απειλεί το σπίτι μου.

Tο παίρνει, το αιωρεί πάνω απ' την πόλη.

Ποιος ξέρει τι κατάντησα και δεν το νιώθω.

Ένας απόψε να με άγγιζε στον ώμο,

αμέσως θα κατέρρεα στα πόδια του.

(από Tα Xίλια Δέντρα και άλλα ποιήματα, Kέδρος 1988)

Ιωάννου Γιώργος, «Με κυκλώνει απόψε», Διαγώνιος, τχ. 1 (Ιανουάριος-Ιούνιος 1959), σ. 4

@erina espiritu

Τροφός ~ Κωνσταντίνος Λουκόπουλος

Καθόλου δεν θέλω

να σε γνωρίσω

εσένα μια ιδιότητα

που φέρει

όσο σκοτάδι

όλη τη νύχτα έσκαβα

(που είσαι τροφός

μα που δεν τρέφεις)

βάρκες ολόκληρες

που περνούν από μέσα σου

και ποντοπόρα πλοία

βάρκες

και παγοθραυστικά

πάντοτε βάρκες

και τα πανιά τους καίγονται

στον αδιόρατο εμένα

που ζαλίζεις τα πρόβατα

με τη σάρκα σου

ζαλίζεις

τη σάρκα των καρπών

μερίδιο ή διόδιο

ο ίδιος εμπροσθότυπος αυλός

ο ίδιος καθαρός λόγος

που έχει ντυθεί

επαρχιακή βάφτιση

που μοιράζεσαι το χρόνο

με τούτη την αποτυχημένη άνοιξη

που είναι κι αυτή

ένας θάνατος,

η κατάρρευση των πάντων

εντός κοιμητηρίου

στιγμών

σαν ένας ψυχοπομπός

που αυτομόλησε

και μια επανάσταση του τίποτα·

με το ξημέρωμα

θα σε φάω

σαν ένα μπούτι από κοτόπουλο

ωμό

κι όσο θα τρίζεις στο στόμα μου

θα είναι το Παρίσι μας

ένα καλάθι των βράχων του

και μια Αχερουσία.

ΚΛ - 22/04/2019 - ΕΝΥΠΝΙΑ ΤΑ ΜΕΘΕΟΡΤΙΑ - Έναστρον 2020

Ανήξεροι ~ Γιώργος Μπακλάκος

Λέμε δεν πήραμε χαμπάρι.

Μόνο σημάδι ενθύμησης η Ακρόπολη

που στέκει πάνω απ’ τη Νεκρόπολη.

Οι σοφοί κουκουλωμένοι στο πιθάρι,

εγώ στο πληκτρολόγιο κάνω το παλικάρι

κάθε μέρα περισσότερο κραυγάζω

να πείθομαι πως έτσι αλλάζω.

Θα φύγω δίχως να περάσω απ’ την ευθύνη

κατηγορώντας άλλους που τίποτα δεν έχει γίνει

αδιαφορώντας για το μόνο που άφησα σημάδι

της ιστορίας πως ήμουνα το ξεφτισμένο υφάδι.

Λέμε δεν πήραμε χαμπάρι.

Δρόμος της Αθήνας. Φωτογραφία: Antoine Bon από το βιβλίο Retour en Grèce, 1938.

valley ~ christian schloe