What are Christmas bells called?

jingle bell

A jingle bell or sleigh bell is a type of bell which produces a distinctive 'jingle' sound, especially in large numbers. They find use in many areas as a percussion instrument, including the classic sleigh bell sound and morris dancing.

Jingle bell - Wikipedia

en.wikipedia.org

Σχόλια

Αγαπημένες Αναρτήσεις

Ν.Γ. Λυκομήτρος ~ 3 Ποιήματα

Αυτοί που δεν έχουν φωνή Δεν θα τους δούμε στα σπαρακτικά επετειακά ντοκιμαντέρ. Δεν θα ακούσουμε τις συγκινητικές ιστορίες των συγγενών και των φίλων τους διότι αυτοί δεν μιλούν αγγλικά. Δεν θα χτίσουν μνημεία για το χαμό τους κι ούτε θα υπάρχει κάποια ημερομηνία για να θυμόμαστε τον θάνατό τους, διότι αυτοί συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά. Θα δούμε μόνο μια φευγαλέα εικόνα τους στα δελτία ειδήσεων των οκτώ και, ίσως, τη φωτογραφία τους στα περιοδικά της Δύσης να είναι υποψήφια για κάποιο βραβείο. Μονάχα το βλέμμα τους θα μένει καρφωμένο στη μνήμη μας και θα διαπερνά τη συνείδησή μας. Αυτοί, βλέπεις, δεν έχουν φωνή. Οι δραπέτες του Σαββατοκύριακου Στη μνήμη του J.-L. Godard «ΟΥΡΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΔΟΥΣ» Οι μικροαστοί αναζητούν το ύστατο καταφύγιο στις πατρογονικές εστίες και στις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που δεν υπήρξε ποτέ! «ΒΑΡΥΣ Ο ΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ» Μηχανοκίνητα όνειρα αγορασμένα με δανεικά μετατρέπονται σε φέρε...

Νίκη Μουσούλη ~ Η στραπατσαρισμένη φτερούγα

Ντίνα Γεωργαντοπούλου - Απροσποίητα

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ Σε αγαπώ θέλω να ξέρεις πως ο χειμώνας κατεβαίνει στα δυτικά μονοπάτια κρατώντας ένα λουλούδι που ευωδιάζει ικανό να κάψει τον οισοφάγο. Σε αγαπώ τις νύχτες που ρουφάς τα όνειρά μου κι ιδρώνω χωρίς φωνή και χέρια μόνο με τη γλώσσα χαϊδεύω τον αυχένα που γίνεται κρυστάλλινος και λιώνει στο χρόνο που με το κοπίδι σκαλίζεις τις τελείες. Σε αγαπώ θέλω να ξέρεις πως αποκοιμήθηκα αγκαλιά με τα θηλαστικά που πέφτουν σε χειμερία νάρκη μέχρι να φανεί το φεγγάρι του Γενάρη για να απλώσω λευκές δαντέλες στο κρεβάτι. Σε αγαπώ στα ρινίσματα των γραμμάτων που επιζητούν θέση στο σώμα, στο μυαλό και στις αισθήσεις στο πάτωμα σήμερα και ταυτόχρονα στο ταβάνι της ηθικής που τρέχει σε μαραθώνιο και πρέπει να έχει αντοχές. Σε αγαπώ ήθελα να ξέρεις. ~~~ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Με απλά υλικά έπλαθε ό,τι απαιτεί η κατασκευή χειμερινών ηλιαχτίδων που θα μπορούσε να αποθηκεύσει όπως και άλλες φυσικές προθέσεις. Το σώμα ήταν δοχείο για μεταγενέστερη χρήση οικιακ...

Σήμερα των Φώτων

... Και οι ημέρες των Χριστουγέννων φτάνουν στο τέλος. Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτές οι γιορτές ήταν δύσκολες για όλους μας. Να έχουμε υγεία και υπομονή, να περιμένουμε καλύτερες ημέρες.

Εκκρεμότητες ~ Γρηγόρης Σακαλής

Σ’ ένα δωματιάκι μ’ έναν φεγγίτη διάγω τον βίο μου. Ιδέες μεγάλες οράματα ζωντανά σχεδόν πραγματικά δεν περιορίζεται η ψυχή ούτε φυλακίζεται ολετήρας ο χρόνος ψυχών και σωμάτων με καταπίνει και μένα στα βάραθρα της ανυπαρξίας μα πρώτα έχω κάποιες εκκρεμότητες να κλείσω να γράψω ν’ αγαπήσω να ζήσω. φωτ. @Erina Espiritu

Ελένη Νανοπούλου

Έκοβε φέτες λεπτές τα λεμόνια, πολύ προσεχτικά και τις έβαζε σε ένα ποτήρι με νερό και πάγο και φρεσκοκομμένο δυόσμο από τον κήπο του. Μιλούσε για τη Ρόζα του, για τα λεπτά της δάκτυλα, τους φίνους αστραγάλους. Διέσχιζε τους κήπους βόρεια και ανατολικά και νότια και δυτικά, όλο δυτικά. Με έχασα… είπε, «πήγα σε ένα Βουδιστικό μοναστήρι στο Κι της Ινδίας και σε ένα Σέρβικο στην Οστρότσκα Γκρέντα, κατέληξα στο Oxtotipac, στο Μεξικό, έφερα ότι κομποσκοίνι και πετρούλα μπορείς να φανταστείς. Η Ρόζα… έχει συλλογή από κομποσκοίνια και πέτρες, πολλά από αυτά είναι σε κούτες στην αποθήκη. Καθόλου σώμα| κομμάτια βράχου και ο βράχος στο χώμα-άργιλος καθόλου μάτια | δεν θα γεράσουν-είπε- και κλάψαμε εκεί-που λείπουν μα κάτι εύθραυστο εκεί | και ούτε μια φορά από τότε-φιλί Σαν κάποιος-λέει-σαν κάποιος να ξεκολλάει τα σχήματα Εν τω μεταξύ- η αφήγηση είχε κήπους και σώματα με κοιλότητες που συγκρατούν ανέμους κατά τόπους είχε εποχές και ήχους και εκρήξεις και ένα άσπρο φόρεμα πολύ χαμηλά ξαπλωμέ...

Τα Παράθυρα ~ Κ. Π. Καβάφης

Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.— Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω. Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει. (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Προοίμιον

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου