Έφτυνες κατάμουτρα το θάνατο τις Κυριακές
εσύ, ο μέγας αναστάσιμος των ποιητών.
Απολέλυσαι τώρα της ασθενείας σου
Χερουβείμ Αρουραίε
και ναι, θα σε διαβάζουμε κάθε που θα μας περιζώνει ανελέητα ο θάνατος.
Καιρός στεφάνων ο μέλλων αιών,
ο νυν, αγώνος, κόπου και πάλης, κατά τον Εφραίμ της Αριζόνα.
Φάε, πιες κι εφραίνου λοιπόν,
επάνω στου παραδείσου τον ευάερο εξώστη,
καθώς ιλαρόν γαρ δότην
αγαπά ο Θεός.
Και ησύχαζε
μιας και δεν θα λυπηθούμε
που θα πέσουν τα φύλλα και τούτο το φθινόπωρο
αφού όλοι μας στην Ανάσταση είμαστε χρεωμένοι.
Όπως μας κανοναρχούσες.
Μακάριος είσαι ποιητή
κι έχεις κι άλλο στήθος
ν' αποθέσουμε τους στεναγμούς μας.
Πορεύου πια ειρηνικός, εξαγνισμένος, κρυστάλλινος, ουράνιος και θεοφόρος.
(Μνήμη Νίκου Καρούζου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου